कविता

धोकालु माया

पथ्थरको आत्मा पनि मायामा पानी बन्दोरहेछ
कोमल आत्मा पिडामा पथ्थर सरी बन्दोरहेछ
जीन्दगीका उत्तरचढाव नयनभरि छरिरहन्छ
हाँसो मुहारमा ल्याउ भन्दा आँशुले सधै बगाईरहयो

सपनाको संसारमा भुलाई मलाई छाडिदियौ
बाचा बनधन बाधेर किन आज भुलिदियौ
सजाएको थिए तिमिलाई आत्मालु रानी बनाएर
धोकाको राको सल्कायौ किन खरानी बनाएर

कोमल आत्माको नाटक गरी पथ्थरमा परिर्वतन
आँशु लुकाई हाँस्न खोजे तर छाउछ आज रोदन
सवस्रव ठानी तिमिलाई मन मन्दिरमा सजाएथे
जासुसी रहेछौ मन मेरो चोरी पागलसरी बनाइदियौ

सफलतालाई अंगाली असफललाई भुलिदियौ
मायाको परिचय कठोररुपमा तिमिले दियौ
सपनीमा आई मलाई पागल आज बनाउछौ
सारा संसार अध्यारोमा मलाई किन फसाउछौ

छाडि जानु थियो त ढुकढुकीमा धड्कीयौ किन
आखीर धोका हुन्थ्यौ भने नाता जोड्यौ किन
आफुलाई लानु धोकाको यो संघारमा निर्दोसलाई होइन
माफ नदिनु त तिमीलाई सजाय नै छैन

तिम्रा लागि त्यागे संसार रतिभर बुझिनौ तिमीले
आफ्नो ठाने तिमिलाई माया दियौ तिरस्कारले
अनौठो संसारको प्रकृति थाह रैछ तिमिलाई
झुक्यायौ आज तिमिले बधाई छ तिमिलाई

नशालु नजर तिम्रो कोहीलीको जस्तो बोली
सानैबाट सँगै खेल्यौ लाग्थ्यौ गाउघार झिलिमिली
रमाइलो संसार विताएर चलेको थियो जीवन
मिलनका पलहरु सम्झीन्दा भक्कानो फुटछ ्झन

धोका दिई मलाई तिमिले दियौ के को सजाय
बेदना कसलाई सुनाउ भएन कसैको उदय
आफ्नो ठानी तिमिलाई समर्पित गरे मेरो जीवन
पिडा डुविरहछ उदासी मेरो यो मन ॥

गणेश अभागी

मत्स्यपोखरी - ९ संखुसभा

हालः सुकुना बहुमुखी क्यम्पस, मोरङ्(I.ED. 2nd Year)