कबिता

मेरो जिन्दगी,,,,,,,,,,,,,,

कसैले मलाई बोलाउँदै थियो
मेरा पाईला अगाडि बद्दै थिएँ
रात ढलदै थियो म जुनकिरीको
प्रकाश बटुल्दै थिएँ
जब एउटा रातझरेर बीहानी बनी रमाउँथ्यो
अनी घाम उदाएर मेरो झ्यालको बाटो हुँदै
मलाई भेट्न आउँथ्यो
अनी म पनि त्यो रातलाई केही क्षणलाई भएपनी
बिर्सिएर दिन सँगै भुलेकी हुन्थे
जब दिन ओझेलिदै जानथ्यो मेरा सारा खूसिहरु
अँन्धकारको बाटोहुँदै लुटिन्थे
यसरीनै कयौं बिहानिहरु रातसँगै ढले
मेरा खूसिहरु पनि रंगनभरिदै गले
म सुन्यसुन्य छायामा सम्मेटिएकी नदेख्ने घाऊ
मेरो जिन्दगी हारमा लुटटिएको एउटा जुवाको दाऊ

गीता थापा
ईजरायल