कबिता

धोका दियो निष्ठुरीले ले

भन्दै तिमि रुन्छौ अरे

घायल बनि अनायासै

आसुले मुख धुन्छौ अरे

कान फुक्ने दुनियाको

पछि हेर्ने बानि हुन्न

खिन्नतालाइ सजाएर

तिनैको बात सुन्छौ अरे

बिवशतामा रुमलिनु

बेका र्को मनको जलन्

वसन्त को वहार पन्छाइ

खडेरि नै चुन्छौ अरे

डालि गुच्छा मन्जरिमा

सुवासना ले प्रीत छर्दा

बैमानि को नाम दिदै

मन् मा कुरा गुन्छौ आरे

यदा कदा अनायासै

टोलाएर खित्खिताउदै

बेहोसिता सजाएर

पागल जस्तै हुन्छौ अरे

झुटो मिथ्या बातहरु

सरमले नपचाउदा

अर्थहिन् जीवन् सम्झि

मृत्यु लाइ नै चुन्छौ अरे

बस्नेत दीप
जल्जला-६
चुङ्खुरुङ्
शङ्खुवा-सभा