कबिता

सिम्मा! खाडीको पल्लो छेऊमा उभेर,
आज हाम्रो पछिल्लो "प्रेम दिबस" सम्झिरहेछु।
मेरो कोठेबारीमा फुलेको लाली फूलले
तिम्रो अमुल्य माया साट्न सक्दिन म,
तर,,,,, तर,,, यो दिबस हाम्रो प्रेमिलो
भर्‍याङ अबश्य हो।

भेडेटारको घुम्ती जस्तो जिन्दगीको मोडहरु,
तिमीले बाटो छेकी गरेको जोडहरु,
बिदेश नजानु है भन्दै पोखाएका एटलान्टिक
एकै फड्कामा नाघेर भबिष्यको सगरमाथा
खोप्न हिंडेको म आज,,,, आज,,
आज तिम्रो यादको मेचीकाली पिउँदैछु,
मुठ्ठी बजारेर निस्केको दुईपैसाले
भबिष्यको एउटा खास्टो सिउँदैछु।

बग्रेल्ती ति सपनाको भु-मध्य सागरमा उभिएर
केही गर्ने अभिलाषामा जुर्मुरिएर,
खेपी रहेछु उकालीको खच्चडले झैं
जिन्दगीको जिजिबिषाहरु।

हाम्रो सपना र कल्पनाको बुकी फूल उमार्न
बिगत देखीको प्रेम र भबिष्य सपार्न
रहेर तिम्रो सामिप्यमा त्यो अन्तिम पलको जगेर्ना,
टनाटन अन्जान बस्तीको रुखो मरुभुमीमा
हाम्रो मलिलो मायाको कल्पना गर्दै दौंडदै छु,
चाहे पैतलाले आगो टेकोस,
चाहे यो थाप्लोलाई हजार डिग्रीको
घामले सेकोस,
बेपर्बाह दौंडिदैछु।
यो साललाई बिगतको दिबसहरुमा
गुटमुट्याएर, आउने सालको हाम्रो
मिठो "प्रेम दिबस" मनाउने
बाचा सहित,
यो खाडीको पल्लो छेऊबाट
आत्मिय गहिराई बाट
न्यानो फूल टक्र्याउँदै
साउने झरी रुपी नयनबर्षामा डुब्दै
यो सम्झनाको पानासँगै
पल्टिन्दैछु।

बि.जे. "बिद्रोही"
तेल अबिब