कबिता

"गुमाई सके रहरहरु"

खानु जती थियो खाएँ जिन्दगीमा ठक्करहरु

गुमाउँनु जती थियो गुमाई सके रहरहरु

झुकाउँनु जती थियो झुकाई सके सिरहरु

खस्नु जती थियो खसी सके ती भिरहरु

गर्नु के त अब?

देबराज ईन्द्रको दुत पनि हैन म

सयौ चोटको धनी मानब न हुँ म

महा-भरत र रामायणको

शक्तिशाली रावण पनि हैन म

त्यसैले,शक्तिन त्यो सागरले ढाकेको

सात समुद्र तरी लंका जलाउँन तर,

कुन मठ-मन्दिरमा जाउँ अब?

कसरी, कुन, उदेश्यले आरधना गरु

पुग्ने गन्तब्यमा बाँकी धेरै छन रस्ता अरु

दोबाटोमा अल्मलिएको पिडा कसलाई भनुँ

पिडा खपेकै छु यो भन्दा अरु कती खपुँ

चिच्याउँ यहाँ कती अब?

लोलाएका पत्झरहरु पनि,

कहाली लाग्दै होलान यो चिच्याहट सुनेर

दुख्दैनन आत्माहरु यहाँ अब रस्ता भुलेर

औशीको अँध्यरी पछी पूर्णिमा नै आउँछ फर्केर

अब,थाक्दैनन यि पाइलाहरु जती नै यात्रा गरेर ।

- अर्जुन दुङमेन् ,

बेल्टार-२, उदयपुर

हाल: बघदाद

Arjun Rai

Administrative Assistant

Operation & Maintenance Department

F2-3B East LSA / KBR

APOAE-09344, ID #43375

Baghdad, Iraq

E-mail: Arjun.Raj@kbr.com

Office:( 713-4455867