कबिता

आमा तिमी महान......

आमा नसोंची दिनुहै निष्ठुरी रैछ छोरी भनि,
तिम्रो तस्बिर शिरानीमा राखेर सुतेकै हुन्छु।
तिम्रो त्यो ममता यो छातीभरि सम्हालेर राखेकै छु।
हरेकपल सँगै घुमेर आउने मातातिर्थ औंशीमा
तिम्रो पूजा दर्शन गरेकै हुन्छु।

पुष-माघे जाडो गुन्द्री र सुकुल सुकाई आँगनमा
तोरीको तेल तालुमा ठोकि बसाई काखमा
आफ्नो साडीको बुकुलो सिलाई, कर्मी है चरी झैं
न्यानो पारी सुताउथ्यौ लुटुक्क यशोदा मैंया झै।

बिर्सेको छैन हल्लाउदैं कोक्रो फकाउँदै सुताउथ्यौ,
पिंठ्युमा बोकी हातमा टुकी सात मुलुक पुर्‍याउथ्यौ।
ज्वरो मत्र आउँदा धामी र जैंसी ओखती पिलाउथ्यौ,
तताई तेल मालिस गरी मुलो पट्टी लगाउँथ्यौ।

पटुकीले स्यापी ढिकी र जाँतोमा सँगसँगै लइजान्थ्यौ,
नानीलाई दुध पुग्दैन भनि ज्वानोको रस पिउँथ्यौ,
एकछिन पनि नदेख्दा मलाई आत्तिन्दै खोज्दथ्यौ।
हातम थमाई सिलेट र खरी 'क' लेख्न सिकाउँथ्यौ।

कु कु हाँ भनि लुकामारी खेल्न तिमीले सिकाउँथ्यौ।
बेहुला र बेहुली पुतली बनाई तिमीले खेलाउथ्यौ।
बदमास गर्दा कहिलेकाहीं घोचो लि खेद्दथ्यौ,
घर वरिपरि म चाहीँ भाग्थें तिमी चाही थाक्दथ्यौ।

पाली र टाली सम्राट पार्‍यौ बिदेश जाने भएँ म
जहिले पनि चिन्ता छ तिमीलाई नुन भुटुन टारन,
आज पनि न्यास्रो कोन्यास्रै छ तिम्रो मुहार
दक्षिणकालीमा गइ माग्दैछौ अरे मेरो लागी गुहार।

दश महिना सम्म गर्भमा राखी यो संसार देखायौ,
तोते बोली देखी हिंड्न ताते भनि सिकायौ
साँच्चाइ तिमी महान छौ धन्यबाद कोटी-कोटी
सक्दिन रिण चुकाउन यो जुनी गरि कन जति जति।

मिना बान्तवा राई
अनारमनी-३ बिर्तामोड
हाल: तिबेरिया, इजरायल